donderdag 23 maart 2017

Kattig

Nog eventjes en dan heb ik echt helemaal geen ene cent meer om aan mijn riante kont te krabben, dan is ook mijn buffer geheel leeg, maar vreemd genoeg....er is nog ruimte om  adem te halen en om het mooie te zien van alles om me heen.  In het oog van de storm is het rustig zo blijkt.

De toestand in de wereld - waar ik me gisteren bewust even van heb afgesloten -  of in mijn eigen wereld maakt de narcissen niks uit; die bloeien gewoon. En de dikke hommels komen uit hun schuilplaatsen en zijn blij met mijn witte en paarse Pulmonaria (Longkruid). Dat ook het Zevenblad weer de grond uit springt, per uur een centimeter groeit zo lijkt het, dat hoort er gewoon bij.

En het allermooiste;  natuurlijk mijn kleindochter, die groeit als kool. Ik zie haar te weinig naar mijn zin, maar ze woont niet om de hoek of op fietsafstand (al zou ik daar vroeger vreselijk om lachen toen ik nog een auto had, die afstand); ik kan nu niet elke keer OV kosten uitgeven.

Maar gelukkig hebben we de foto's nog zeiden ze ooit.

Afbeeldingsresultaat voor gelukkig hebben we de foto's nog dit was het nieuws
 



En de filmpjes.  Mijn telefoon ontploft van de leuke filmpjes van haar. En van haar moeder en haar vader.

De ochtenden zit ik op 'kantoor'. Ik doe alle administratieve zaken die die dag afgehandeld moeten worden en kan daarna met een gerust gemoed 'niks' doen. Nou ja niks...in de tuin wroeten. Een kastje langzaam leegmaken. Zaken weggooien die echt weg kunnen.  Het huishouden bijhouden.

Veel zaken in mijn hoofd ook. Vastgeroeste overtuigingen. Telkens blijven afvragen of dat echt zo is, of dat ik dat zo denk. Of voel.

Mijn wereld is zo heel klein geworden. Reizen kost geld. Heb te weinig energie nog om een heel eind te fietsen, waardoor ik mijn wereld weer wat groter maak, maar dat komt wel weer. Momenteel blijf liever veilig in de achtertuin. Waar niemand komt of me ziet. Behalve de buurtkatten.

Vanochtend in de ochtendzon rekte een kat zich zo heerlijk uit en daarna rolde hij zo ongegeneerd heerlijk door het gras, dat ik direct zou willen dat ik een kat was. Heerlijk!

Het is vreemd, maar ergens geeft de natuur me de moed en de kracht om te zien dat alles altijd gewoon doorgaat, hoe druk je er ook over maakt.

Dat lees ik ook terug de Bijbel: Maak je dus geen zorgen voor de dag van morgen, want de dag van morgen zorgt wel voor zichzelf. Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen last.




















3 opmerkingen:

Anoniem zei

Dank voor je lieve reactie op mijn blog. Sterkte!

Petr@ zei

Fijn dat je toch ook oog hebt voor de mooie dingen, want het zal niet meevallen allemaal. Ik duim nog steeds voor je!
Sterkte

Anoniem zei

Is dat zo? Mijn leus heeft me al door heel wat situaties heen geholpen en ik zie dat jij ook zo denkt. Keigoed!