Vanochtend de benodigde weekboodschappen gehaald, weinig, want er was nog genoeg in de voorraad en al die bonusaanbiedingen waren voor mij niet echt interessant. Soms blijkt dat bij de concurrent de aanbieding beter is, of dat de aanbieding niet echt een aanbieding is, maar een verleiding tot nog meer inslaan.
Daar trappen wij niet in :)
Lekker kopje bonenkoffie (gewoon met een jaren vijftig of zestig elektriek molentje van Tomado) en dan filterkoffie, soms met een snufje kaneel en soms met een schepje Cocosolie. Geen krant gekocht, wel een superverleidelijk aanbod gehad om het Financieel Dagblad een tijdje op proef te nemen, maar mijn Budgetmaster vertelt me dat het momenteel niet verstandig is om nieuwe abonnementen aan te gaan, gezien de financiële toestand. En trouwens....het FD lees ik wel in de bieb of ik snel koppen via hun nieuwsbrief. Ook goed.
Wat nu? De groenklikko was weer helemaal leeg en deze maand worden ze nog elke week geleegd, dus ik bedacht me, ook gezien het nog droge weer alhier, dat ik wel weer eens een stukje kon zagen. Had van de week al meerdere malen met mijn Lumberjack-oog bekeken vanuit welke hoe ik die toch wel heul dikke tak, of eigenlijk was het meer een stam van die boom moest afzagen. Gewoon maar doen dus? Soms denk ik dat, na de overgang, het testoteron de overhand heeft genomen. Buiten de verdwaalde kinharen, heb ik ook nog eens een soort van domme mannetjesputtersdrang. Lekker zagen! Kan ik best...Zonder na te denken of die tak niet per ongeluk op mijn hoofd kan vallen, door het raam kan schieten, door het raam van de buren kan gaan..
Was wel blij dat de buren even de hort op waren. Daar heb ik niet echt geweldig goed contact mee en ik denk dat zij niet rauwig zijn dat ik de boom een stukje inkort. Een paar jaar terug kwam ik uit mijn werk en bedacht me dat de boom er anders uitzag. Nee, niet naar de boomkapper geweest, maar toch was er een hele hap uit zijn kruin. Hadden de buren (en bij speurwerk zag ik de takken verstopt in hun tuin liggen) gewoon, terwijl de boom in bloei stond, hele happen uit de boom gehakt. Nou weet ik, met dank aan De Rijdende Rechter, dat buren takken mogen snoeien waar ze last van hebben. En sterker nog, ik wil dat met alle liefde voor ze doen. Maar die buren vragen nooit iets, ze doen dat gewoon, very sneaky.
Zo hebben ze ooit, toen ik nog een zeer dichte coniferenheg had, ook aan hun kant de takken gesnoeid. Prima; maar hun zoon gooide vervolgens al die takken in mijn tuin. Mijn hele tuin lag, toen ik uit mijn werk kwam, van voor naar achter onder de takken. Takken van allemaal ruim een meter lang. Niet normaal meer. Eerst was ik flabbergasted, toen verdrietig en toen gelukkig zo boos, dat ik die jongen (hij was denk ik 17 of 18) in mijn tuin heb geroepen en hem, na het slagveld te laten zien, vroeg of hij dat normaal vond. Zo'n puinhoop in mijn tuin achterlaten. En of hij nu, per direct alles wilde opruimen. Zo! Grrrrrr....
Maar goed....dit was een zijtak.
De megagrote zijstam viel met nogal veel geluid over het hekje van de buren en gelukkig brak er niets (ramen of zo). Ik schlepte de stam naar mijn tuin en begon met het kleinmaken van de stam. Lekker werk hoor. Verstand op nul en blik op oneindig. En gewoon maar doorgaan en uiteindelijk was dat hele ding verdwenen. Over een tijdje komen ze hier een Takkenronde bij de groenbak doen en dan kan ik alle te grote en dikke takken daar kwijt.
Daarna belde dochterlief. Ze moest, ondanks dat ze gisterenavond laat thuis was van een tripje naar R ome georganiseerd door haar werk, weer in de ochtend op haar werk zijn en vroeg me of ik een boodschapje voor haar wilde doen. Komt ze het straks ophalen.
Ach...het was nog droog, ik had energie voor 10 en hoppa...op de fiets naar het andere eind van mijn woonplaats. Helaas hadden ze daar niet wat op de verlanglijst stond, kon wel bij de bieb mijn bestelde boek ophalen en besloot ik nog even verder te fietsen naar een andere winkelcentrum. Kon ik daar direct bij de Lidl walnoten halen. Ook daar hadden ze niet wat mijn dochter besteld had en nog steeds genoeg energie dus maar weer verder gefietst, naar het grote winkelcentrum. Yes....geslaagd en weer huiswaarts. Net even een lekkere kop thee gemaakt en zo direct een pannetje soep op het vuur zetten. Denk dat ik maar eens voor tomatenpaprika-soep ga. Lijkt me wel lekker.
En ben benieuwd wat voor verhalen mijn dochter heeft over haar tripje.
Ik bedacht me net, terwijl ik naar boven liep, dat ik een paar jaar terug en vele kilo's zwaarder, gewoon niet zoveel energie had. Na één ding doen, was ik gewoon al helemaal moe. Was mijn lijf moe. En zag ik op tegen een stuk fietsen of lopen. Of gewoon de huishoudtaken, de badkamer schoonmaken, of de keuken.
Wat heerlijk dat ik zo'n dag als vandaag mag ervaren.
Met nog genoeg energie om iets lekkers te gaan maken van dat soepje en van het gezelschap van mijn dochter te genieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten