Dus maar op mijn fiets weg en maar weer de fiets op zijn kop en oh...aha....het vorige lek, daarvan zat de plakker los. Tsja....Je moet het wel goed doen natuurlijk :(
Ik bood zelf aan om nog een keer naar de fiets te kijken, want ik vind het zo zonde van het geld als ze 'm (haar idee) naar de fietsenmaker brengt voor een simpel gaatje. En ach...ik heb nu immers tijd zat.
Wel aangegeven dat ik wel verwacht dat zij dan ook voor mij iets terugdoet in de vorm van naar de (haar) opgeslagen zooi in de schuur kijken, zodat ik daar mijn fiets weer kwijt kan.
Ooit leerde ik van een coach dat je niet maar altijd vrijblijvend (werkgerelateerd dan) zomaar dingen moet blijven doen voor iemand, maar dat je ook een gunst/dienst terug mag vragen. In de vorm van ik doe dit voor jou en wat doe jij dan voor mij?
Moet wel toegeven dat ik dit nog steeds moeilijk vind, want ik ben iemand die liever moeilijke confrontaties (of uberhaupt confrontaties) uit de weg gaat voor de lieve vrede. Maar dan merkt dat zoiets helemaal niet bestaat; lieve vrede, want de frustratie uitte zich dan altijd weer in het niet gehoord/gezien/gewaardeerd voelen. En hoogst waarschijnlijk uitte ik dat dan in mijn lichaamshouding of in de manier van praten.
Nou...nu nog even het bandje weer op de velg doen en dan hopen dat dit plakkertje plakken blijft!
En daarna maar eens een creatief schilderideetje uitvoeren, anders ben ik de hele dag aan het het huisvrouwen en dat is fijn hoor, maar krijg nog meer energie uit een Tante Til Actie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten